طرقت باب حنانک
ولم اسمع الصدی
، هل بابک من حجر
ام ان یدي لم تلمس باب قلبک ..
قل لی این الطریق الیه
، فقد تبعت السراب
وعشت فیه طویلا
وحینما صحوت منه
لم اجد نفسی سوی فی صحراء ...
صحراء قاسیه من المشاعر ،
خالیه من الرمال الذهبیه ..
جرفتنی باعصارها الی الاشواک ....
هناک ... فی الاشواک وجدتها ارحم من قلبک ..
فهی تجرح مره واحده وتنتهی ..
حینما اترکها وحدها ...
بینما قلبک القاسی یجرح مرارا ..
لان اشواکه نابته فی قلبی
No comments:
Post a Comment